De laatste loodjes

Terwijl ik dit schrijf hebben we de bush verlaten en zitten we in Johannesburg in een geweldig boutique  hotel. We kunnen het stof afspoelen en morgen voor het eerst in 9 dagen uitslapen i.p.v. om 5 uur op te staan voor de game drive. Vanochtend was onze laatste game drive. En dat was er één om niet te vergeten. Het begon eigenlijk al de avond ervoor. Tijdens de sundowner en onze gin en tonic werden we opgeschrikt door leeuwengebrul wat toch wel erg dichtbij was. Direct in de auto en met G&T in de hand op zoek naar de bron van het gebrul. Geen kans. Dichte begroeiing en een invallende duisternis gaf de bron van de brul niet prijs.
Vanochtend werden we dus wakker met wederom gebrul van een leeuw. Ver weg, dat wel, maar ze waren in de buurt. Toch even onze gids er op attenderen. Om 5 uur stond hij onder de douche en had dus niets gehoord. Al fronsend keek hij mij aan met een blik of ik wel wist hoe een leeuw brulde. Ik was het gewend en moest weer voor de zoveelste keer mijn strottenhoofd pijnigen om een leeuw te imiteren.  Hij was duidelijk onder de indruk en zei;" Ja dat moet één van die leeuwen van gisteren zijn". Het strijdplan voor de ochtend gamedrive was gemaakt. We gingen op leeuwenjacht. Het resultaat.....ach, kijk gewoon naar de foto. De leeuwen van Welgevonden zijn indrukwekkend.
Onze gids en lodge manager Hein is een echte bushman. Na dat we de leeuwen hadden gezien gingen wij naar een spot van jachtluipaarden. Een moeder met vier jongen. Nu bleek de moeder ernstig gewond te zijn en dus niet meer in staat om te jagen. Laat onze gids dat nu gezien hebben terwijl hij toch even ging checken omdat hij het niet vertrouwde.
Na deze geweldige ochtend gingen wij terug naar de bewoonde wereld. Wederom een reis op zich door Afrika, totdat we op de N1 (hoofd- en snelweg) richting Pretoria kwamen. Nu dus wederom in Johannesburg. De reis van Madikwe naar Welgevonden was ook weer een reis wat heerlijk was,....gewoon Afrika. Kijk lekker naar de foto's, die zeggen alles. Mogren naar huis, zal moeilijk worden.

Lang pad voorn toe

Rechtsaf?

Hein bekijkt de olifanten, wij genieten van G&T

Afrikaanse hitte

Hein toont ons de sporen van Leeuwen

Welgevonden leeuw

Hein bekijkt de gesteldheid van het jachtluipaard

Welgevonden

Vanuit Madikwe zijn we in een bijna rechte lijn naar het oosten gereden. De eerste 50 km door de bush ging weer over het wasbord. Gelukkig was er weinig verkeer (3 auto's en 1 fietser) en konden we links en rechts het beste spoor zoeken. Na een kleine stop in Thabazimbi ging de reis verder naar het Welgevonden Game Reserve. Een park gelegen in een bergachtig gebied met weer compleet andere vegetatie en manier van wild spotten.

De Nungubane lodge is klein en huiselijk. Slechts 6 gasten verblijven er en het management is een gedreven paar met baby die de bush in hun genen hebben zitten.

Het eerste onweer deze reis bracht licht in de duisternis tijdens het avondeten. Kijkend over de valei zagen we bliksem links en rechts omlaag komen. Genoeg licht om de kaarsen te zoeken en vervolgens aan te steken daar de stroom na 3 korte onderbrekingen nu volledig was uitgevallen. Romantiek genoeg dus, en weer een heerlijke plek om te verblijven.
Nog even wat foto's van Madikwe en de eerste spots uit Welgevonden.

Koning leeuw

Stomme toeristen!

"Sitting duck" voor een roofdier

Onze buur in Makanyane

Opkomende maan tijdens G&T in de bush

Even uitblazen na een heerlijke impala

Het bloed op de kop verraad een pas genuttigde maaltijd

Wilde honden zijn vaak speels

Bruine hyena

Gevlekte hyena

Mooi van lelijkheid

Grijs met een paar kleurtinten

Madikwe

Omdat de wifi ons vaak in de steek laat (en gelukkig maar in de bush) hebben we een tijdje niet kunnen bloggen. Vandaar nu deze update die we, zolang de techniek het doet, het net op moeten knallen. Terwijl ik dit schrijf zit ik aan het zwembad, direct gelegen aan de rivier in de Makanyane lodge. Aan de overkant van de rivier, op een meter of 60 lopen de olifanten het groen van de bomen te eten, dit tot ergernis van de waterbokken die deze lompheid niet kunnen waarderen. Er zitten nu 4 nachten op in Madikwe. Twee nachten in de Madikwe Safari Lodge Lelapa en twee nachten in Makanyane. De laatste nacht hebben we doorgebracht in de "hide out". Ik zou het zo weer doen.
's Avonds werden we midden in de bush gedropt op een platform waar onder de blote hemel twee matrassen lagen, omringd door olielampen, een gevulde koelbox en muggenspray. Voordat de ranger ons alleen liet gaf hij nog even een snelle uitleg over wat wel en niet kan in de bush. Na een "goodnight" liet hij ons alleen in de Afrikaanse nacht. Die ervaring is niet uit te leggen aan iemand die nog nooit in Afrika is geweest, de Afrikaanse sterrenhemel heeft gezien of een hyena heeft horen roepen in de nacht. Je hoort en voelt niets anders dan de bush. Waanzinnig!!!!!
We moeten sowieso concluderen dat het hele Madikwe Game Reserve één van de mooiere wildparken is wat we tot nu toe hebben bezocht in Afrika. De "game viewing" is geweldig en het landschap heel afwisselend. Savanne, heuvels, dichte bush en open vlaktes wisselen elkaar in hoog tempo af. De kans op het zien van wilde honden is erg groot. Kortom, het is hier fantastisch.

Moederliefde

Jackhals puppies

Afrikaanse wilde honden,..ernstig bedreigt met uitsterven

Leeuw eet neushoorn

Ontwaken in de Afrikaanse bush

Familieportret

Paarse scharrelaar

 

New frontiers

Nadat Renee, Katja en Graat ons zondag hadden verlaten, was het gister (maandag) de dag om aan een nieuw avontuur te beginnen. Madikwe Game Reserve gelegen aan de grens met Botswana is de komende week ons thuis.

We hadden besloten de maandagochtendspits in Johannesburg eerst te laten uitrazen alvorens richting Madikwe te gaan. De routebeschrijving gaf aan dat de reis niet meer dan 4 uur zou duren en dus, tijd zat. Rustig ontbijten, nog even shoppen op de luchthaven en dan de auto ophalen.

Uiteindelijk hadden we pas om 12.00 uur onze huurauto. De TomTom werd ingesteld, de kaart opengevouwen en de motor gestart. Op naar een nieuw avontuur. 

Al gauw bleek de dame in de TomTom een andere mening te hebben dan de onze, die was afgeleid van een blik op de kaart. Ze wilde ons via Gaberone, de hoofdstad van Botswana hebben, en we zouden er 7 uur over doen. Ook de Zuid Afrikaanse meneer die na het "resetten" van de TomTom ons de route kwam vertellen deed het niet beter. Vanaf nu was het dus de kaart en niets anders dan de kaart. Halverwege de rit kwamen we echt in Afrika. De asfaltweg hield op en de laatste 150 km ging over zandwegen gelijk een wasbord. Omdat de bewoonde wereld achter ons lag werd het moeilijker te bepalen waar we waren t.o.v. van onze eindbestemming en dus het avontuur groter. Derdepoort was de ingang van het park en slechts iedere 40 á 50 km was er een bordje dat aangaf dat we nog steeds op weg waren naar Derdepoort. Nu waren we ook geen afslagen tegengekomen, dus het zou raar geweest zijn als het anders was. 

Na het laatste uur alleen maar in de bush te hebben gereden en links en rechts al verschillende dieren te hebben gezien kwam dan uiteindelijk een bord met Madikwe Game Reserve. Nog even en we zouden aan de poort staan.

Bij binnenkomst werd één ding al snel duidelijk, dit park is een parel. Een bruine hyena stond ons op te wachten. Dat schept verwachtingen. Bij aankomst in de lodge hadden we direct al spijt dat we hier maar twee nachten zouden zitten. Gelegen aan de voet van een heuvel kijk je vanuit de lodge uit over een prachtig savanne gebied, aan de horizon begrensd door bergen. Een suite met een "plunge pool" en een buitendouche was ons deel. Wat een prachtige plek.

Nog bijkomend van de eerste indrukken zagen we een kudde olifanten vlak voor onze suite voorbij trekken. Dat moest gefilmd worden voor thuisfront en nageslacht. Terwijl de camera werd aangezet werd al kijkende naar de kudde, de juiste positie gezocht. De "plunge-pool" werd daarbij even over het hoofd gezien en een onvrijwillige duik was het gevolg. Aangekomen in het paradijs op aarde, stond ik weer even met beide benen op de grond.

Een heerlijk Intercontinental onbijt voor vertrek

We zijn op de goede weg

Een lange weg

Eén en al wasbord

Uitzicht met plunge pool

Resultaat van een onvrijwillige duik

Afscheid en weerzien

Het was een dag van uitersten. De dag begon zoals de laatste 3 voorafgaande dagen. Wakker worden 15 minuten voor de wekker om 04.45 uur. Dat allemaal omdat een Afrikaanse koekoek het nodig vindt om naast je tent een ochtendconcert te geven, en dat iedere dag. De wake up call van 05.00 uur met "hello, goodmorning" krijgt dan een hele andere lading.
Terug naar het dagelijks ritueel. De dag begon zoals elke, met de big 5. De ochtend game drive was echter al om 09.30 uur afgelopen omdat er om 10.30 uur een taxi klaarstond om ons naar het vliegveld te brengen. Dat betekende tevens afscheid van Savanna en haar staf. Vooral het afscheid van Paddy, manager en het gezicht van Savanna viel zwaar. Om het afscheid iets te verzachten beloofde ik mijzelf en Paddy om terug te komen.
Een korte vlucht bracht ons van Kruger naar Johannesburg. Daar volgde het volgende afscheid. Onze medereizigers Graat, Katja en Renee namen hier de afslag terug naar huis. Na 9 intense dagen van reizen door het Afrikaanse scheidden onze wegen bij incheckbalie A54. Vanaf nu zijn we op ons zelf aangewezen.
De eerste missie was om in opdracht van een collega van Anja, 4200 Rand (gelijk aan €300,-) te overhandigen aan iemand uit Soweto die een project leidt voor kansarme jongeren. Hijzelf komt ook uit de "goot" en heeft zich dankzij doorzetten en een geweldige positieve houding t.o.v. het leven weten te ontwikkelen en zorgt er nu voor dat anderen hetzelfde kunnen doen en een betere toekomst kunnen hebben. Volgens hem is de kern van het verhaal een goede opleiding. Wie naar school kan gaan en kennis vergaard staat 10 keer beter in het leven dan wie dat niet doet. Bovendien is hij de baas van Ntkozo Tours en kun je met hem te voet, per fiets en per openbaar vervoer Soweto leren kennen en echt met de lokale bevolking in contact komen. Als we nog tijd over hebben , gaan we de laatste dag met hem Soweto verkennen.
Dan de dag van het weerzien. Dat was de Safari Club. Een leuke 4 sterren guesthouse vlak bij het vliegveld waar wij al meerdere malen hadden verbleven. wat een genot om daar 's avonds in de tuin voor je patio kamer na aankomst in Zuid Afrika een koud landingsbiertje te drinken. De laatste keer was dat in 2009. Nadat we daar waren afgezet en de kamer hadden gekregen, bleek echter dat het hotel van eigenaar was gewisseld. Een weerzien werd een deceptie. De 4 sterren op de gevel waren vervaagt en 2 was nog teveel geweest. Gelukkig waren de koffers nog niet uitgepakt. Snel dus maar zoeken naar een alternatief. Omdat we morgen toch weer op het vliegveld moeten zijn om de huurauto op te halen was de keuze snel gemaakt. Het Intercontinental Hotel op OR Tambo airport, 5 sterren plus en heerlijk om even op adem te komen. En dat geeft ons morgen vroeg een relaxte start van de dag voor een nieuw avontuur op safari gebied. Het ontdekken van het Madikwe game reserve. Op naar de wilde honden!

de laatste game drive

onverwacht bezoek

drinken bij mama

klaar voor de daad?

happy with 4200,- rand

Een gewone dag in Sabi Sands

Iedere dag de Big 5 is ook een regelmatig leven. Of het gaat vervelen, dat nooit. Leeuwen die voor het nageslacht zorgden, het nageslacht van luipaarden, olifanten met veel nageslacht. Het was allemaal daar, en nog veel meer. Uiteindelijk was het einde van de dag toch wel het spannends. Aan het begin van de middag game drive kwamen we bij een kadaver van een buffel die een paar uur eerder een natuurlijke dood was gestorven. Nu was dat in het territorium van een luipaard die toch even polshoogte kwam nemen en deze snack dankbaar aanvaarde. Na een paar hapjes besloot ze zich echter terug te trekken. Op het moment dat wij daar aankwamen was ze lekker aan het uitbuiken en aan het genieten van de ondergaande zon. Dat alles op een steenworp afstand onze lodge.
Nu bleek dat zij daar recentelijk al een keer 8 dagen verbleef, nadat zij in het kamp haar nageslacht had gedeponeerd. Het management had daar natuurlijk een andere gedachte over en was dit roofdier liever kwijt dan rijk binnen de hekken van de lodge. Kosten nog moeite werden gespaard en na 8 dagen pakte deze luipaard dame haar biezen, inclusief haar jongen. Deze avond echter besloot ze terug te keren naar de geboortegrond van haar jongen en was ze weer gezien bij tent nr: 2. Dat was voor ons bij de buren. Dit nieuws kregen wij te horen vlak voor het einde van onze avondrit. Voorzichtig reden wij het kamp in waar een "leger" van rangers ons stond op te wachten om ons op een veilige manier naar de tent te begeleiden. Het luipaard had de lodge, op aandrang, weer verlaten maar er werd geen risico genomen en een "all clear" werd nog niet gegeven.
Uiteindelijk was de dode buffel in de buurt interessanter dan onze lodge en kwam het dier niet meer terug. "All clear" en we konden gerust aan tafel. Toch weer een hele boeiende dag in de bush.

De dame in kwestie.

Het is hier fantastisch

Over vandaag hoef ik eigenlijk niets te zeggen. We waren op safari met een geweldige gids, Paddy, die ik iedereen kan aanbevelen. Meer dan 30 jaar ervaring in de bush, en het resultaat zie je in de foto's. Die spreken voor zich.